De leerkracht
vertelde me over een probleem met een leerling die teveel praatte tijdens de
les en bijgevolg stoorde. Ze kreeg een opmerking van de leerkracht. De ouders
gingen naar de directie met een klacht, de directie koos de kant van de
leerkracht en gaf de keuze aan de leerling: of ze bleef in de klas of ze
veranderde van school.
De klachten
tegenover leerkrachten komen hoe langer hoe meer voor. Het is vaak zo, dat in
tegenstelling tot mijn voorbeeld, de kant van de leerling wordt gekozen door de
directie. Wat heel frustrerend kan zijn voor de leerkrachten die het gevoel
hebben dat de directie niet objectief oordeelt en automatisch de kant van de
leerling, ouders kiest. In mijn geval was het een leerkracht die al heel lang
les gaf en een hele goede naam heeft dus werden de woorden van de ouders en van
de leerling in twijfel getrokken door de directie.
Vaak heb je als
leerkracht het gevoel dat je hun tegenstander bent in plaats van hun
bondgenoot. Hun oordeel wordt enkel bepaald door wat hun zoon of dochter hen
vertelde. Het is een moeilijke positie voor de directie om daar juist op te
reageren zonder een van beide partijen te bruuskeren, zeker indien de klacht
irreƫel lijkt. Het is niet eenvoudig om deze lastige gesprekken op een
effectieve manier te kunnen behandelen. Anderzijds kan de onredelijkheid van de
klachten een invloed hebben op de leerkracht die niet langer in staat is om
constructief te communiceren. De klacht kan zorgen dat je kwaad of verdrietig
wordt maar anderzijds lokt ze ook de frustratie en de ontevredenheid van
leerkrachten uit.
Beste Lieve
BeantwoordenVerwijderenWat je hier neerpent, is een situatie die zich vaak ook in Vlaanderen voordoet. Het is belangrijk voor een lesgever dat hij de steun van de directie krijgt. Dit vraagt moed - maar het welbevinden van een leraar is belangrijk